De Kansspelautoriteit ziet erop toe dat deelnemers aan kansspelen verzekerd zijn van een eerlijk spel in een veilige omgeving. Dat doet de Kansspelautoriteit enerzijds door illegale kansspelen te bestrijden en anderzijds door toezicht te houden op legale aanbieders van kansspelen. Illegale aanbieders zijn er zowel online als in fysieke vorm.“, schrijft de Kansspelautoriteit op haar eigen website.

Wat is de definitie van illegaal kun je je afvragen…

Maar eerst even een stukje over het ontstaan van De Nederlandse Kansspelautoriteit en hoe zij “het uit te voeren beleid” vorm hebben gegeven. Oprichtingsjaar is 2012 en eigenlijk is de Kansspelautoriteit een versie 3.0 van haar voorganger het “College van toezicht op de kansspelen”. De Autoriteit heeft diverse taken maar wij focussen ons op die van de rol als toezichthouder op de online-gaming industrie.

Ten tijde van de oprichting werden er bij de Kansspelautoriteit veelal mensen aangenomen die geen kennis hadden van online-gaming en geen (tot zeer beperkte) kennis van het besturen van een Kansspelautoriteit. Een kwalijke zaak? Nee niet echt, er was tenslotte geen ervaring in Nederland op dit gebied dus was het ook moeilijk om mensen met kennis in huis te halen.

Wat ging men doen om kennis te vergaren?

Om beter inzicht te krijgen in wat de nieuwe Kansspelautoriteit te wachten stond, in haar taak als toezichthouder, bracht men meerdere malen bezoeken aan Kansspelautoriteiten van andere Europese Lidstaten. De vergelijkbare Autoriteiten zijn daar al jaren actief en functioneel. Een goede oriëntatie en tevens een “leermoment” bij Autoriteiten die wel de kennis bezitten die de directie en medewerkers van de Nederlandse Kansspelautoriteit node misten.

Teven bezochten bestuur, directie en medewerkers nationale- en internationale symposia en conferenties om zich grondig te laten informeren over de diverse aspecten van online kansspelen.

Maar daar bleef het niet bij.

De Kansspelautoriteit nodigde ook bekende online-gaming exploitanten uit om deel te nemen aan de zogenaamde “rondetafelgesprekken”. Deze gesprekken waren bedoeld om van elkaar te leren en samen te werken aan een veilige en gereguleerde speelomgeving in Nederland. Bij deze gesprekken waren uitsluitend bonafide partijen betrokken. (Laten we wel wezen, een overheidsorgaan als de Kansspelautoriteit zou toch niet in gesprek gaan met malafide partijen?!)

In de beginjaren waren er diverse rondetafelgesprekken in diverse samenstellingen. Voor zover bekend verliepen deze gesprekken in goede harmonie. Omdat het voor alle betrokkenen nieuw “grondgebied” was werden er met elkaar prioriteringscriteria afgesproken.

  • een kansspelwebsite mag geen .nl hebben en/of;
  • een kansspelwebsite mag niet in de Nederlandse taal te raadplegen zijn en/of;
  • er mag geen reclame gemaakt worden via radio, televisie en/of geprinte media gericht op de Nederlandse markt.

Primair kon iedereen met deze criteria leven… alleen de Kansspelautoriteit zelf blijkbaar ineens niet meer.

Legaal is ineens Illegaal?!

Zonder medeweten en/of overleg van betrokken partijen en bonafide aanbieders (die dus jaren aan rondetafelgesprekken met de Kansspelautoriteit hadden deelgenomen) werden er ineens allerlei andere criteria gesteld. De Kansspelautoriteit ging bonafide partijen (die in heel Europa en daarbuiten legaal zijn!) sanctioneren voor het gebruik van iDEAL, voor het aanbieden van een Nederlandse helpdesk, voor het aanbieden van de Nederlandse taal aan geregistreerde spelers (post-login) en nog een aantal zaken die niet waren vastgesteld in de prioriteringscriteria.

Allemaal onder het mom van het bestrijden van illegaliteit en criminaliteit.
Ok… dus in eerste instantie ga je voor het uitstippelen van je eigen beleid en het opdoen van kennis op bezoek bij andere Europese Autoriteiten. Dan ga je met bonafide exploitanten en andere betrokken partijen in overleg in de vorm van zogenaamde rondetafelgesprekken. Met de kennis die je hebt verkregen stel je prioriteringscriteria op en dan ineens pas je eenzijdig je beleid aan? Niet erg betrouwbaar wel?

Maar het kan erger en hypocrieter!

De online-gaming industrie is een relatief klein wereldje. zo klein dat alle bonafide partijen wel bekend zijn bij alle Europese Autoriteiten, inclusief de Nederlandse Kansspelautoriteit.  Niet zo verwonderlijk als partijen zoals Betsson, Mr.Green en William Hill, om een paar voorbeelden te noemen, vergunningen hebben in diverse EU-lidstaten.

Inderdaad… diezelfde lidstaten waar de Nederlandse Kansspelautoriteit een kijkje in de keuken is gaan nemen om kennis en kunde op te doen. Toen waren die autoriteiten blijkbaar wel legaal en de vergunningen wel geldig? Waarom zou je daar als Nederlandse autoriteit anders gaan kijken “hoe het moet”?!

Is het dan niet verschrikkelijk hypocriet dat het er alle schijn van heeft dat de Nederlandse Kansspelautoriteit nu voornamelijk die partijen beboet die EU-vergunningen hebben en jarenlang als betrouwbare gesprekspartner onderdeel van het te vormen beleid zijn geweest?!

Waarom gaat de Kansspelautoriteit niet actief achter de malafide organisaties aan?  Het “wereldje” is tenslotte erg klein, de Kansspelautoriteit weet precies wie iets en wie niets geeft om de speler… 

Lees verder hoe het uitgevoerde beleid van de Kansspelautoriteit averechts uitpakt.

Het huidige beleid t.a.v. online-gaming draagt op geen enkele wijze bij aan “bescherming van de speler
Het huidige beleid t.a.v. online-gaming draagt op geen enkele wijze bij aan “voorkoming van gokverslaving“.